bu da benim hikayem

#171

akşam geç saatte deniz uyandı. rahatı bozulmasın diye hiç kıpırdamamıştım. uyurken o'nu izlemiştim saatlerce. o kadar huzurlu görünüyordu ki uyurken, eski denizim gibiydi. gözlerini aralayıp benim yüzümü görünce gülümsedi, geldiğimden beri ilk defa o gözlerdeki pırıltıya benzer bir ışık yakalamıştım gözlerinde. o ışık bende de düzeleceğimize olan inancı yeniledi.

-çok güzel bir rüya gördüm dedi.
-anlat aşkım dedim.
-rüzgar dedesiyle çok mutluydu dedi kararsız bir surat ifadesiyle.

o görüntü bir an benimde gözümde canlandı. mutlu bir gözyaşı aktı gözümden, tek bir damla sadece.

-biliyorum hayatım, bizi bekliyorlar dede torun beraber dedim ve öptüm deniz'i.

başta masumca başlayan o öpücük deniz'in tutkusuyla beni de tutuşturdu. ben daha ne olup bittiğini anlamadan deniz kollarımdaydı ve biz tekrar tek vücuttuk. öylece uyuyakalmışız, sabaha karşı uyandığımızda deniz mutlu gibiydi, en azından eski deniz'e biraz daha benziyordu. duş aldıktan sonra oturup konuşmaya başladık. çünkü ikimizde biliyorduk ki konuşmadan bu iş çözülemezdi. saatlerce konuştuk, gün doğdu karnımız acıktı yine de konuşmaya devam ettik. öğlene doğru deniz'in annesi geldi odamıza, yiyecek bir şeyler hazırladığını ve bizi aşağıda beklediğini söyledi. beraber aşağıya indik, bir şeyler yedikten sonra deniz beni çok şaşırtan cümlesini kurdu.

-anne, baba ben ankara'ya dönmek istiyorum, sevgilimin yanına, ait olduğum yere...