ister dinleyin ister dinlemeyin ben anlatıyorum

--yeter artık hazal bıktım triplerinden lütfen konuş artık benimle!
-ne yapmaya çalışıyosun sen sessiz? ne hakla beni buraya kadar zorla getiriyosun? kimsin ki sen?

hay anunakoyim! şu "kimsin ki sen?" cümlesi var ya adamı deli eder. ne kadar gıcık, uyuz bir cümledir o! insanın bütün umudunu, şevkini bi anda giber atar. neyse devam:

--hiçbir şey yapmaya çalışmıyorum. sadece beni sevmen için dövünüp duruyorum. salak sulak işler yapıyorum. beni sevmeyeceğini biliyorum ama yinede çırpınıyorum. seni çok seviyorum hazal yeter artık anla beni! her gece yanıyorum senin için. her gece rüyamda seni görüyorum. çıktığımızı, sevgili olduğumuzu hayal ediyorum. sensiz bir günüm bile geçmiyo. sürekli aklımdasın! diyerek sinirden titremeye başladım.

sustu. sesini çıkarmadı. gitmeye yeltendi. kolundan tuttum ve:

--yeter artık kaçarak bir yere varamazsın. anlıyorum beni istemiyosun. bunu bilmek canımı çok acıtsada biliyorum. bari en azından bu hediyeyi kabul et ve bende hayatından çıkıyım.

elini tuttum. hediyeyi içinde koydum kapattım ve bu sefer giden ben oldum. o anki hissettiğim duygular acı ve pişmanlıktı. neden böyle parladın ki dedim içimden. sonra kız seni istemiyo sil artık onu diyerek kalbime taş bastım ve onu unutmaya çalıştım.