anlatması güç bir hikaye anlatıyorum

demem şu ki, taşınma işini erteliyoruz oğlum.

babamın bu cümlesi beni o kadar rahatlatmıştı ki nasıl tarif edeceğimi bilemiyorum panpalar. hani sokaktasınızdır ve inanılmaz derecede tuvaletiniz gelmiştir. sağa sola bakarsınız ve uygun bir yer bulamazsınız. en sonunda güç bela bir yer bulur, yahut bir şekilde eve kadar kendinizi tutup ihtiyacınızı giderirsiniz. sanıyorum o anda hissettiğim şeyler aşağı yukarı bu durumda hissedebileceğim şeyler idi. büyük bir yükün altından kalkmış gibiydim. o an buna o kadar ihtiyacım vardı ki babamın cümlesindeki erteliyoruz kelimesine dahi takılmadım. çünkü bir şeylerin olumlu olmasına o kadar hasrettim ki son zamanlarda, olumluluk tanesi dahi bulsam onu koskaca bir mutluluk bütünü muamelesi ile karşılayacaktım.

güldüm.
hiçbir ayrıntı peşinde koşmadım. ertelemek mi, ne kadar ertelemek falan gibi sorular sormadım. sadece güldüm. babama teşekkür ettim o da benim mutlu olduğumu görünce gülümsedi. panpalar uzun zaman sonra yaşadığım en güzel duygular o birkaç dakikaya sığmıştı.

eve geldiğimde o günün de yorgunluğu ile uzun zamandır yapamadığım kadar huzurlu bir uykuya daldım. uyandığımda sanki başka bir dünyaya gözümü açmış gibiydim. sanki her şeyin güzel yüzü bana dönüktü ve yaşamak eylemi o sıralar beni seviyor gibiydi.

okula giderken hani ayakların yerden kesilir derler ya ha işte aynen o şekilde idim. içimde bir şeyler kıpırdanıyordu, ayaklarım yere basmıyor gibiydi panpalar. son zamanlarda okula giderken takındığım memur tarzından hiç eser yoktu. sanki birazdan konsere çıkacak şarkıcı heyecanı duyuyordum. işte o heyecanı özlediğimi o zaman daha iyi anlamıştım. aklımda aynur reyiz ile konuşup teşekkür etmek vardı.
bir de şu varki mutlu anlar hep sevgiyi akla getiriyor amk. sevgi deyince aslında her türlü sevgi diyebiliriz ama benim sevgiye dair tek gerçeğim o sıralar esra olduğu için aklıma onun dışında bir şey gelmesi düşünülemezdi. öyle de oldu. düşünülemedi. aklıma esra geldi. hayır aslında aklımdaki tek şey esra idi belki. ama üstüne gereksiz onca düşünce örtülmüştü son zamanlarda. bir anda ilahi bir rüzgar her şeyi kaldırdı, sadece kendi nurundan olan o şey kaldı zihnimde. isminin her harfine ayrı can verilecek şey, esra. esra zihnimde belirdikten sonra yüzümde gülümseme ile geldiğine dair işaret vermiş oldu.

ben suratımdaki bu tebessüm ile okula varmış iken, gördüğüm şey hani bilgisayarlarda geçmişe döndürme şeysi var ya işte o misal beni o misal geçmişe döndürdü.

esra ve cansel yanyana bana doğru geliyorlardı.