90 lı yılların çocukları gelin lan

nasıl oluda hayatta kaldık biz amk
1.- arabaların emniyet kemeri, kafalıkları, ve kesinlikle hava yastıkları yoktu.

2.- arka koltuk tehlikeli değil de eğlenceliydi.

3.- bebek yatakları ve oyuncaklar renkliydi. ya da en azından kurşunlu, muhtelif zehirli maddeler ile boyanmıştı.

4.- prizlerin, araba kapılarının, ilaç şişelerin ve kimyasal ev temizliyicilerinin üzerinde çocuk kilitleri yoktu...

5.- kasksız bigiblete biniliyordu.

6.- steril su şişelerinden değil de bahçe hortumundan yada muhtelif başka kaynaklardan su içiliniyordu...

7.- oyun oynamaya çıkmanın tek şartı hava kararmadan önce eve dönmekti.

8,- cep telefonu yoktu ve hiç kimse nerelerde gezdiğimizi bilmiyordu. i̇nanılmaz ...

9.- okul öğlen bitiyordu... ve öğlen yemeği için evimize geliyorduk.

10.- bir sürü yaramız, kırılmış kemiğimiz ve kırılmış dişimiz vardı, fakat hiçbir zaman birileri bu yüzden mahkemeye verilmiyordu. kendimizden başka kimse sorumlu değildi.

11.- bolca tatlılar ve tereyağlı ekmekler yiyorduk, ve gerçek şekerli içecekler içiyorduk ve hiç kilo sorunumuz olmazdı - çünkü hep dışarda oynardık , aktif olarak ...

12.- dört çocuk bir limonatayı paylaşabiliyorduk... aynı bardaktan içebiliyorduk, ve kimse bu yüzden ölmüyordu.

13.- playstation, nintendo 64, x boxes, vídeo oyunlarımız, 99 kablolu kanalımız , dolby surround, cep telefonumuz, bilgisayarımız, internet de chat odalarımız yoktu.

onun yerine arkadaşlarimiz vardı bolca!!!

14.- yürüyerek veya bigiblet ile uzakta oturan arkadaşlarımızı ziyaret edebiliyorduk, kapılarını çalıp hatta çalmıyarak içeri girip onları oyun oynamaya çağırabiliyorduk!!!

15.- evet dışarda, o acımasız korkunç dünyada! korumamız olmadan! nasıl mümkün oluyordu bu?
tek kale üzerine maç yapardık ve birisi takıma alınmadığında pgibolojik travma oluşmuyordu ya da dünyanın sonu gelmiyordu.

16.- bazı öğrenciler diğer öğrenciler gibi başarılı değildi ve sınıfta kalabiliyordu. fakat bu yüzden kimse pgiboloğa ya da pedagoğa gönderilmiyordu. kimsede dislexia, konsantrasyon sorunu veya hiperaktivite yoktu, basitçe o okul yılını tekrarlıyordu