dinleyen olursa sağlam hikayem var

pazar günü mesaj atmadı. ben de ona atmadım.
tüm günümü bilgisayarda geçirdim. facebook profilimi falan düzenledim.
ders çalışasım yoktu hiç o gün.
nitekim çalışmadım da. gibtiri taktan işlerle uğraştım koca gün.
dersanede de dersleri adam gibi dinlememiştim zaten.
pazar günü öyle geçti gitti beyler pazartesi günü-çok iyi hatırlıyorum bu günü-
anadolu lisesi olduğu için 1 gün 8 saat ders olurdu beyler. bizim de o günümüz pazartesi günüydü.
4 saat sabah-sonra öğle arası ve 4 saat de öğleden sonra.
öğle arası 45 dakika olurdu. ben ton balıklı sandviçimi aldım banklardan birine oturdum yiyorum.
murat bini yanımda yok, gelmemişti o gün okula.
diğerlerinin de muhabbeti beni açmadığından tek başıma takılıyordum.
yemeğimi tam bitirmek üzereydim ki defnenin bana doğru geldiğini gördüm...
yine çok mu güzeldi ne?
elim ayağıma dolaştı. nabız 150'yi gördü.
noluyo lan dedim bi an kendi kendime.
istemsiz ayağa kalktım, gülümsedim...
meğer bana gelmiyormuş beyler, öndeki bankta kız arkadaşları varmış
beni görmeden onların yanına gitti.
züt gibi kaldım...