punktuba

süslü cümlelerimin ardındaki "töz"ü görmeyi başardığına inandığım, fakat buna rağmen onun yaşamasının sebebi olan, benimse tedirginliğimin tek gerçek kaynağı olan şeyi yaşamanın çok kolay olduğuna inanan; inandığım.
benim bendeki tek ilham perisi: bilmeli.
üç noktayla başlıyor her cümleye ve işte bu yüzden bitiyor her cümlesi ayrı bir soru(n) işaretiyle. geçmişini geleceğine harmanlama ndıbına, teoride yetenekli ama pratikte fazla masum "adam".

basit bir hikaye vardır: adam mavi telefon kulübesinin önünden geçmektedir. telefon çalar. çok ama çok güzel bir kadın sesi, kadife: "bende sana ait bir şey var; kırmızı okları takip et." adam kulübeden dışarı çıkar. yerdeki kırmızı oku görür, takip eder. ve sonra çöp kutusundakini. ve o binadakini. yukarı çıkar... son ok: terasa kurulmuş bir teleskop. adam bakar. yıldız: ay: siyah. kadın aşağı doğru kaçmaya başlar, kapıyı hızla kapatarak. adam "dur!" diye bağırır; yetişemez.
işte bu yüzden belki de: zincirleme karanlıktaki teleskop. belki de ay. dediği gibi parlak değilim, sadece "gece"si çok aydınlık. belki alacakaranlık, ya da nasıl derler: northern lights.
yazacağını iddia ettiği kitap, muhtemelen, benimki olacak. -gerçek-ten.