bu da benim hikayem

#126

aslına bakarsak benim bir şey yapmama gerek yoktu, kendimi bıraksam ece her şeyi halledebilirdi o gece ama olmadı işte. ne olursa olsun deniz'i aldatma düşüncesi midemi bulandırdı ve yapamadım, ece'yle beraber olamadım. ece çok kırıldı, durumu anlattığımda sadece hoşçakal dedi ve çıktı gitti bense içimdeki acı ve yalnızlığımla başbaşa bir geceye merhaba dedim ve biliyordum ki tekrar uzun geceler beni bekliyordu bu şekilde geçecek... sabah uyandığımda boğazımda resmen bir yumru vardı yutamadığım o kadar zordu ki her şey benim için, bir gece önce aldatılmıştım lan resmen hemde kendi evimde. çantamı hazırladım, toplantıya katıldım ve beni ankara'ya zütürecek olan trene bindim. ankara'ya geldiğimde deniz beni garda karşıladı, görür görmez koştura koştura geldi sarıldı bana bende ona sarıldım, kokladım bir kez daha. işin garip tarafı, bana dese böyle böyle özür dilerim pişmanım ben bu kızı affederim umrumda değil aldatmış olması o kadar seviyorum o kadar ömrüm olmuş canımdan bir parça bu kız. eve gittik, giderken suskundu deniz bende bozmadım bu suskunluğu ve bundan faydalanıp bol bol o'nu izledim, arada elimi tuttu bende onunkini o kadar. eve geldiğimizde birer kahve yaptı ikimize oturduk konuşmak üzere ki o zaman fark etti parmağımda yüzük olmadığını...