bunalım sebebim

2008 yılı ocak ayı karlı bir kış günü sabah kalktım. baktım bir ses geliyor annemlerin odasından. koştum.ağlayarak koştum.ne oulduğunu ne göreceğimi bilerek koştum. açtım kapıyı babam sarılmış anneme ağlıyor. bağırdım avazım çıktığı kadar bağırdım.3 sene boyunca hazırladım kendimi.o gidicek göklere diye.o bizimle olmayacak diye. ağladım.avazım çıktığı kadar bağıra bağıra ağladım. yerlere yatıp da ağladım. babama sarıldım annemi öptüm kokladım. kardeşim girdi odaya babam çıkart der gibi işaret etti. çıkarttım.
-annem artık göklerden izleyecek bizi dedim.
anladı. sarıldı bana. göğsüm sırılsıklam oldu gözyaşlarıyla. öptüm kardeşimi. saçlarını okşadım. sarıldım.
2 sene boyunca hasta hasta annelik yapmaya çalıştı bize. bazı sabahlar kalktı kahvaltı hazırlamaya çalıştı.evi toplamaya çalıştı. bize moral vermeye çalıştı. babama sakın işi aksatma dedi. hergün işe gönderdi.
marrissa ilk uçakla geldi bütün akrabalar, bütün arkadaşlar, bütün tanıdıklar. evimiz doldu taştı. herkes severdi annemi. yardımseverdi bize de yardımsever olmayı öğretti. insanlara saygılı olmayı öğretti, sevmenin büyüklüğünü öğretti. annem benim.
gelde ağlama, gelde dumanlama bu kafayı, yıkama alkolle şimdi.