gececıler dertleşıyor vol 22

her zaman dert anlatırdum burada, çok şükür güzel bir gelişme anlatmak da nasip oldu. belki ufacık bir adım ama yağmurun ilk damlası olmaya aday..

benim hikayeyi bilen bilir. özet olarak ben sevdiğim o kıza bir yıldır açılamıyorum. asosyal dangalağım ya hani, korkağım ya, cesaret edemiyorum. kız kendi haline yaşarken ben burda platonik acılar içinde kıvranıyorum falan fiştek.. ama öyle böyle bi asosyal değilim, bendeki artık asosyalliğin farklı bir boyutu, o derece idmansızım.

bayram günü sabah büyüklere gidecez saat 10 olmuş, yine aklıma o geldi. bu kez cesaret edip(artık nasıl cesaret ettiysem) aradım onu. hiç tereddüt etmedim. açtı telefonu, güzel güzel konuştuk. yarın ankaraya dönüyormuş, sonraki gün de ben üni işlerini halledince görüşecez onunla. taşınıyorlarmış sokaktan. ben ona biraz üzüldüm, o da olsun, kızılaya dersaneme gelip görürsün beni filan dedi, öyle işte beyler. yani içimdeki ses beni acayip bağlamış. zincirlerimi kırıp aradım onu, onun da benimle rahat rahat sıkılmadan konuştuğunu gördüm, haa demekki olabiliyormuş dedim, karşımdaki de insanmış amk..

görüşme bittikten sonra bi baktım, 7 dakika boyunca akıcı bir muhabbet etmişiz beyler gözlerim yaşardı amk :(
benim gibi konuşamayan bir bin için 7 dakika rekor lan. neyse olayı gözümde fazla büyüttüğümü biliyorum ama bu hastalığımı yenmeye de kararlıyım. bayramdaki telefon görüşmesi de bunun ilk adımı oldu. gerisi çorap söküğü gibi gelir inşallah, gayret ediyorum..

yine uzattım amk kusura bakmayın. ne yapayım her zaman olmuyor böyle sevindirici gelişme. hep ağlayarak gelirdim yanınıza :(