kavgayla başlayan aşk

eve gidip öğlene kadar uyudum . kalktım kahvaltı yaparken annem kızla neden o kadar yakın durduğumu sordu . güzel kız falan dedi . sonra tam çıkarken ne alakası var sa paran var mı diye sordu. soru mu bu amk . olsada yok derim olmasada  yok dedim . çıkardı 50 kağıt verdi lazım olur diye . senin düşüncene kurban anne . dükkana gittim . peder bey akşama kadar gelmedi . dükkanı kapattıktan sonra sultanbeyli merkeze dondurma yemeye gitmeye karar verdik arkadaşlarla .
bi mekana oturduk . dondurmalar söylendi , yenildi . tam çıkarken kapı da kimle karşılaştım ?
o değil amk . harun bini . kafamı çevirip gidecekken emre dedi . döndüm , buyur kardeş dedim .
teşekkür ederim dün gece için benim yüzümden ev yanacaktı sen olmasan belki hayatta olmazdım vs. başladı içini dökmeye . farkettim ki bu bin harbiden hasta amk . sonra hülya sana bişey söylicekmiş dedi babamlar falan birazdan gelirler istersen bekle dedi . önce merak ettim amk . i̇çim bi hoş oldu . yoksa o da benden hoşlanmıydı . ama niye kardeşine sorsun ya da onun neden haberi olsun bana bişey söyleyeceğinden ? arkadaşları postalayıp , “ sattı gene bizi bin “ damgasını yedikten sonra harunla beklemeye başladık .