sosyal fobisi olan erkekler

ben normalde çok aktif bi adamımdır. işim gereği de zaten insanlarla iletişim içinde olmam gerekiyor. ama bazı zamanlar bir hal geliyor üstüme. sokakta falan ben ne kadar yalnızım falan diyorum. sanki bütün sevdiklerim bir anda ölecek falan gibi düşünceler geliyor. terliyorum, üşüyorum falan. panik atak gibi bir şey herhalde bu.

bir de yeni tanıştığım insanlara hep ön yargıyla bakıyorum. yeni insanları kabul edemiyorum hayatımda nedense. eski tanıdıklara da yannan gibi olsalar bile katlanıyorum amk. her şeyi alttan alıyorum. beni yanlız bırakmaları içten içe korkutuyor. ama eskiden böyle değildi lan, ilkokulda lisede üniversitede çok rahattım, yanlız başıma sinemaya, yemek yemeye falan giderdim. ailemle yaşarken ev boş olunca arkadaşlarımı çağırmazdım, içkileri alır tek başıma takılırdım. yanlızlığı çok severdim.

gib gibi bi entry oldu lan bu okuyanı gibeyim.