dinler hakkında ki bir kaç genel düsüncem

ilkokulu elazığda okudum o zaman ramazan kış ayındaydı yerler kar arkadaşlarla teravihe giderdik maksat namaz değil çıkalım bir buzdan yol yapalım zütümüzün üzerine oturup kayalım çöp konteynırlarını devirip eğlenelim biraz tuhaftı orda sonra muğlaya gittik ortaokuldayım bu sefer camiye gidiyoruz milletin ayakkabılarının yerlerini değiştiriyoruz eğleniyoruz tesbihleri söküp atıyoruz milletin kafasına eğleniyoruz şimdi düşününce saçma tabii ki. liseye geçince yine muğlada camiye gitmeyi bıraktım. okumaya lisede başladım başladığım an aklıma gelen tek şey neydi biliyor musun. dedim ki ben çocukken geç saatlerde dışarı çıkabilmek için tanrıyı aileme resmen maşa olarak kullandım evet masumcaydı ama kullandım ama büyük insanlar daha büyük amaçlar için aynen benim yaptığımın aynısını topluma yaparak nelere hizmet ettiğini ve ne kadar kalleşçe olduğunu gördüm. benim ki masumdu ama kötüydü onların ki masum değildi ve çok kötüydü o an tanrıya sırtımı döndüm lise 1 de din kültürüm karnede 0 geldi o gün bu gündür ne tanrıya ne de kullarına inancım kaldı.