gecenin bir yarısı uykudan uyanırsın

bir tencere sarmayı televizyon karşısında yiyip bayılmadan önceki ruh halindeyim
aynı tarafta olmalarına rağmen amansızca birbirlerine saldıran mantık ve duygu askerlerim var
bir fındık tanesini bile ikiye kırıp büyük olan kısmı ona verecek kadar paylaşımcıyım
delinin kuyuya attığı taş gibiyim
aynı küçük şemsiyeyi tutup beraber ıslanasım var
karda iz bırakmadan yuruyecek gibi hissediyorum uçarcasına yürüyorum sanki
bütünün bir parçasını taşıyıpta o parça çıkınca hiç kalacakmış gibiyim
çok güçlü olsamdaiçimdeki zayıflığı hissediyorum
ayrı kaldıgım zamanları dakikalarlahatta saniyelerle tartıyorum
yıllar sonra bile kanayabilecek bir yara açıldı sanki derinlerde
bana anı değil de mazi katacak sanki
kalbim dolarken beynim boşalacak bir kum saati misali