depresyonun bokunu çıkartanlar gelsin 2

bir ton işim gücüm var beyler ama aklıma geliyor, ben çabaladıkça daha çok siniyor aklımın bir köşesine. pusu kurmuş adeta siper bekleyen bir asker gibi kafamı çıkardığımda "çatt" diye patlatıyor kafama. ara sıra yokluyorum resimlerini, resimlerimizi. yok? aynı tadı verir mi... ? pişmanlık mı, geçmişe bakıp bir "keşke" çekmek mi? o kadar zaman geçmesine rağmen çözemedim tam olarak ne olduğunu.

" seni çok seviyorum, kocaman aşkım benim " gibi başkasından duyduğumda senin ağzını yüzünü gibiyim diyeceğim kelime öbeklerini bana söylediğinde dünyanın en anlamlı şiiri gibi binler, bilirsiniz. dudaklarında o sıcaklığı, o samimiyeti bulmak.

her gün gördüğünde adeta gözünün içine bakarcasına mutlu olduğunu hissettirmek. yok etmek, güzel anıları. sen de düşün dur, yaşanılan anıları, o başka biri için yanarken.

http://www.youtube.com/watch?v=5v8lljhjevo