1. 76.
    0
    ertesi sabah uyuya kaldım tabi kalktığımda ilkindi gibiydi gene gitmekle gitmemek arasında kaldım dıbınakoyim. dayanamadım gittim ama pazar alırlar mı almazlar mı diye düşünüp acil servisinden giriş yaparsam belki izin verirler diye düşündüm ki gittiğimde bizim ofis ekibinden bi kaç kişi ile karşılaştım birde cuma abi vardı kara mehmedin en yakınlarından gittim odasına girdim düne göre iyiydi odaya girdiğimi fark etmedi yatağı cama dönüktü cuma abiye döndü dedi ki
    "ulan cuma önceden bana kara mehmet derdiniz, artık kolum koptu çolak mehmet diyeceksiniz" aynen bunu dedi ve odada cuma abi ve kendisi gülmüştü. adamın kolu kopalı bi gün olmuş adam tıbbi acıları diner dinmez gene hayata dönüp aynı gülüşünü sergileyebiliyordu.

    gerçi kimse kimsenin içini bilmez panpalar içinde neler dönüyordu kimbilir.
    ···
   tümünü göster