bu da benim hikayem

#121

uzun bir süre böyle geçti. denizle resmen evli gibiydik, aynı evde yaşıyorduk, mutluyduk. ertelediğimiz ve kaçırdığımız her şeyi yaşıyorduk. ben hala her gün düzenli fizik tedaviye gidiyordum. deniz sabahları önce beni fiziğe bırakıyordu sonra okula gidiyordu. ben fizikten okula gidiyordum sonra akşam alıyordu beni eve gidiyorduk. bazen ben ona yemek yapıyordum bazen o bana bazen dışarıdan söylüyorduk. arada tartıştığımız oluyordu ama gitme, terk etme kelimesi lügatımızdan çıkmıştı. ne kadar kızgın olursak olalım yatağa küs girmiyorduk, geceleri sarılarak uyuyorduk. aralık'a doğru deniz'in doğum günü yaklaştıkça ne yapacağımı düşündüm durdum sonra uzun süredir aklımda olan bir şeyi yapmaya karar verdim. bu arada bende yavaş yavaş yürümeye ve araba kullanmaya başlamıştım, fizik devam ediyordu basketbol bitmiş gibiydi ama denizin varlığı yeterdi. bir hafta önceden deniz'e süprizimle ilgili tüm hazırlıkları tamamladım ve doğum günün gelmesini bekledim. önce sabah güzel bir kahvaltı ve tek gülle uyandırdım onu, sonra okula bıraktım. okulda her yere onun için notlar ve küçük hediyeler bıraktım. bazıları kutlayamadığım önceki yıl dönümleri ve doğum günleri içindi notlarda bunu da belirttim. akşam üstü okul çıkışı bir değişiklik yaptım ve onu yolun karşısında beklediğimi söyledim, süpriz için gerekliydi. okuldan çıktığında denizin surat ifadesi her şeyi anlamaya yeterdi. reklam panosunu kiralamıştım;

nişanlan benimle deniz yazıyordu panoda, o okurken arkadan yaklaştım, sarıldım yüzüğü uzattım ona döndü bana öptü evet dedi ağlayarak. sonra yemeğe gittik beraber, çok güzel bir akşam onun kollarında sonlandı, özlediğim kadın tamamiyle benimdi yine... ondan sonraki 2 hafta çok güzel geçti yine, haftaiçleri okul, düzenli fizik falan derken aralık sonuna yaklaştık ve her şey deniz'in eski sevgilisi mert'in isviçre'den gelmesiyle değişti..