bu da benim hikayem

#114

kendimi her şeye hazırlayıp deniz'in karşısına geçtim ama buna rağmen beni şoka sokmayı başardı.

utku benim bir ilişkim var isviçre'de dediğinde öldüğümü zannettim.
seviyor musun diye sordum sonra da dün gece için özür dilerim o zaman diyebildim sadece, zor tutuyordum kendimi ağlamamak için.
özür dileme utku, ben hala seni seviyorum.. dedi bana sımsıcak bakan gözlerle.
peki neden dedim?
birine ihtiyacım vardı utku, sensiz olabileceğine inanmam lazımdı ama olmadı beceremedim dedi.
bende seni denizim dedim gözlerine bakarak, garip şekilde mutluydum.
bırak gideyim, bitireyim ve öyle geleyim dedi bana. hayır desem olmazdı git desem olmazdı ben onla gitsem o da olmazdı amk ama en mantıklısı gitmesi bitirmesi ve bana gelmeseydi. bir an aklıma ezgi ve diğer bir kaç ilişkim geldi aklıma, anlatsam mı anlatmasam mı bilemedim ezgi hariç hepsini söyledim ezgiyi de söyledim ama ismini vererek değil çünkü yemedi açıkçası.
ertesi sabah deniz isviçreye gitti 2 gün kalıp dönecekti ben ise o arada başak ve kaan'a bir de aileme denizle barıştığımızı haber verdim. benden çok sevindiler amk. telefon trafiği bittikten sonra meraklı bekleyiş başladı...