toplanın piçler filmlere konu olacak bir hikaye

neyse panpalar. kız bana, ben kıza kegib, birbirimizi anlamadan, bıkmadan, usanmadan her gün bir aradayız. voleybol oynuyoruz, bigiblet sürüyoruz, patenle kayıyoruz vs.

hatta bulgar ve yugoslav göçmenleriyle maç yaparken gelip bizi izliyodu. bi' keresinde 5 gol birden atmıştım yugoslav binlere. hayran hayran bakıyodu bana. her golden, her pozisyondan sonra da onu arıyodu gözlerim. yere düşmemek için zütümü yırtıyodum salak gibi. rezil olurum falan diye düşünüyodum. bugünki aklım olsa yuvarlanırdım yerlerde. öyle böyle geçti bi' kaç gün. kuzenlerin eviyle o kızın evi arasında 50 metre mesafe var. tabii kestirmeden giderseniz. çalılar, ağaçlar, küçücük bi' ormanı andıran yerden geçiyoduk. ısırganlar da boldu. dikkat etmek zorundaydık. normal sokaktan gitmeye kalksak 250-300 metre yürümek lazım. caddeye çık, köşeyi dön, sonra kızın evine doğru ilerle falan. hep kestirmeyi kullanıyoduk.