bu da benim hikayem

#102

kaan'ın yanına geçtim sonra, anlat dedim neler oldu bu hafta diye. polisin kerim'i zütürdüğünü, sadece uyuşturucudan değil fotoğraflardan da baya bir başının yanacağını söyledi. ben kaan'a fotoğrafları verince imha etmiş hemen o gece. ezgi gelmiş bir iki kez deniz gitmesini istemiş, kavga etmişler deniz evden ayrılmış. ezgi vicdan azabıyla aramış her gün beni falan falan. sonra kaan'a denizle ayrıldığımızı söyledim. daha doğrusu benim ayrıldığımı. önce salak salak baktı suratıma sonra iyi tak yedin pekekent herif dedi çekti gitti. neden sonra elinde bir 70lik rakıyla geldi, gitti mutfağa getirdi bardakları çıkarttı paket sigarayı da koydu ortamıza dedi anlat büyük bir öfkeyle, anlat yoksa ağzını burnunu kırmak için bahanem olmayacak. anlatacak bir şeyim yok dedim, iç lan o zaman dedi itti bardağı önüme. sordu neden diye bir kaç defa da en sonunda anlattım tıpkı şimdi size anlatacağım gibi. deniz benim her şeyimdi, daha ötesi yoktu. evet eceyi sevmiştim ama bu çok farklı bir şeydi, özeldi. ömrümü bağlamak istediğim kadındı ama ben onu mutlu etmekten çok üzüyordum. o gün benim odama geldiğindeki surat ifadesi, kriz sırasında beni gördüğündeki surat ifadesi o kadar çok işkence etti ki bana, dayanamadım yüzüne bakmaya. o kadar sevdim ve bıraktım bu yüzden. çünkü ben denizin istediği adam olamayacaktım...