güzel şeyler bunlar

dün ilk kez eve bilgisayar alındı. alındı dediysem kuzenimin bilgisayarı çizim programlarını kaldırmıyormuş ona yenisi alınınca bu takozu sevabına bizim eve indirdiler. takoz dediğime bakmayın kuzenin eskisi filan ama ilk anda o kadar sevindim ki. bi de bu bilgisayarı kullanmak için bile kuzenin tafralarını senelerce çekteğim düşünülünce artık istediğim gibi kullanacağım bir bilgisayarımın olması inanılmaz gelmişti. ama sonra düşündüm, bu aqdumun bilgisayarı taa ortaokulda arkadaşlarda vardı bizim fakir eve yeni giriyor. 19 yaşındayım düne kadar internet kafeye gidiyordum. ona da parayı nah buluyordum. bu yıl üniversiteye başlıyorum. üstüme giyecek ne adam gibi bi tane giysim var ne arkadaş ortamında konuşabilecek bi tane alengirli konum. çünkü evden nah çıkıyorum. çünkü para vermiyorlar. dıbına koyim onlara da kızamıyorum ki. yok çünkü. 3 hafta sonra okul başlayacak. en iyi üniversitelerden birini kazandım hemde dersanede de burslu okuyarak. ama ben bütün okul hayatımda olduğu gibi yine sınıfın eziği olacağımı biliyorum. iş parayla da bitmiyor ki arkadaş. bunca yıl fakir bi insan olarak yaşamışım şu dakkadan sonra parayı versen nasıl harcanır bilmem çünkü evden çıkmaya çıkmaya dümdüz bir adam olmuşum.

tak gibi lan hayat.

başlık bile acamıyorum böyle sizin başlıklarınızı kirletiyorum ama hiç arkadaşım yok beni anlayacak. birisi benimle konuşsun istiyorum.