bu da benim hikayem

#73

kasıtlı olarak buluşma yerine biraz erken gittim. efeyi görebileceğim ama onun beni göremeyeceği pusu bir yere çöktüm, maksat kaç kişi geleceğinden emin olmaktı. teke tekte efeyi yığardım ama kalabalık gelirse bıçaklandığım gece gibi elim kolum bağlanırdı. bir süre sonra efeyi yalnız gelirken gördüm ama yine de bir kaç dakika beklemekte fayda vardı. biraz daha bekledikten sonra ve efenin yanına gelen giden olmayınca gittim yanına. beni görünce gerildi tabi, biraz yürümeye başladık. ne o konuşuyordu ne ben konuşuyordum... sonra bir anda durdu, bende durdum haliyle ve başladık konuşmaya.

uzak duracaksın nazdan dedi tehdit eder bir biçimde
neden diye sordum
seviyorum ulan nedeni mi var dedi diklenerek daha da
e olabilir naz benim arkadaşım dedim sakinliğimi korumaya çalışarak
arkadaş falan bilmem, girip çıkmayacaksın evine, görüşmeyeceksin onunla dedi hafiften üstüme yürüyerek.

bu tavrından sonra zaten varolan sinirim daha da ayaklandı amk, gözüm döndü resmen... efe'yi öyle bir dövdüm ki o gün, en son vurma diye ağlıyordu. bir an aklıma deniz gelmese o an onu orada öldürebilirdim o kadar diyeyim size. bir daha naz'ın yanına yaklaşırsa daha da kötüsü olacağını söyleyerek onu orada bıraktım ve eve gittim. eve gittiğimde birbirinden meraklı üç kişi beni bekliyordu...