tüm yaşamımı mahveden kahrolası o 21 günü

asıl bomba burada geldi işte. eve gidiyoruz o ara benimki bir kayaya oturmuş yanındada o çocuk. tuvaletten yeni dönmüşler çıldırıyorum ben siz gidin biz geliyoruz şimdi dedi o çocuk. kuzenim ve o çıktığı olan kız bana doğru yürüdü hadi gidelim eve bitsin bu gece falan dercesine ben ise artık o kızdan bir anda o kadar nefret etmiştim ki bırakın gidelim biz onlar yalnız kalsın dedim o an yine başım döndü kuzenim omuzumdan tuttu arkamı döndüm tam adımımı attım gidicektim ki işte o günü bana sildirmeye yeticek o kelime geldi.

"bana seslendi ve sende otursana beraber kalkarız dedi"
hemen kafamda şunu dedim ya beni seviyor yanımda olmamı istiyor
ya çocuktan korkuyor onu korumamı istiyor
bir anda dünyanın en mutlu adamı oldum hemen geri döndüm oturdum tabi bu mutluluk uzun sürmedi