ben böyle hayatın amına koyimmm

çekinmeden sıcacık kanlılıkla, yatağımın kenarına oturuverdi..yok artık dayanamayacaktım.
hiç kendinizi 18 katlık bir sitenin çatısından aşağıya salıverdinizmi? bilmyorum.. ama ben
kendimi hızla düşerken görüyordum o boşlukta aşagıda sitenin parkına, betona çarpacakmış hissini
dakikalrca yaşamıştım.. babamın şifonyerin üzerine koyduğu kitaba uzandı birden..
aman Allahım küçük şirin dudaklarından kocamn laflar çıkmaya başladı bu kez duygularımın rengi
birden laciverte bulandı, midemde mi beynimde mi olduğunu anlayamadığım bir açlık
hissi duyuyordum.. yönünü babma dönüp..
-sartre mı okuyorsunuz siz? diye sordu..
-evet kzım, dıye yanıtladı babam
-anneannemde sürekli sartre okur hatta bir çok sinemaya uyarlanmış filmini izledik beraber ama
şuan benim okumam için çok erken olduğunu söyledi bende çok severim okumayı. falan dedi..
babamın gözlerinde bir parıltı gördüm bu hem güzel hem akıllı kızı takdirle seyrediyordu.
içimdeki kıpırtı gittikçe büyüyor ve dev yarıklara dönüşüyordu...