bende anlatmak istiyorum

--işte o an ilk defa aşk duygusunun ne kadar büyük olacağını hissettim
-uzaktasın görmüyosun her an dokunamıyorsun, koklayamıyorsun,onu hissedemiyorsun
-bütün bunlara rağmen onu bekliyorsun işte bunun adı aşkmış
-ben bunu ilk defa çağlada öğrendim..

--4.5saatlik ankraya dönme yolculuğum tam 24 saat gibi geldi bana
-zaman geçmiyordu
-uyumaya çalışıyordum ama uyuyamıyordum bile
-smsm yoktu çağlaya mesaj atabilecek
-en sonunda aştiye inmiştim hemen taksiye atlayıp eve gittim saat 11 falandı
-bikaç gün ankarada kalıp antebe dönecektim
-hergün içimdeki özlem artıyordu
-amk 1kere görüştük ama deli gibi özlemeye başlamıştım bile
-bir sonraki görüşmenin gününü hesaplamaya çalışıyordum
-ne zaman gidebilirim ne kadara mal olur onları düşünmeye başlamıştım bile
-çağlayla uzun bir süre tartışmadan geçti günlerimiz
-akşamları ikimizde yalnız kaldığımızda birbirimize olan aşkımızı, özlemimizi anlatıyorduk
-kalbindekileri karşında ki insana o an anlatması zordur. neden derseniz
-o kadar güzel ve kalpten anlatmalısın ki o uzakta olmana rağmen inanmalı daha çok hissetmeli onu seven bekleyen birinin olduğuna
-bu arada antebe dönme vakti gelmişti
-antebe döndüm ve günler hiç geçmek bilmiyordu
-görüşeli 1-2 hafta olmasına rağmen ben çok özlemiş ve onu görmek istiyordum
-antebe indikten 1 hafta sonra ben istanbula bilet aldım
-ankarada ki dedemi arayıp kitap alcam diye para istedim
-sağolsun gönderdi(almanyadan emekli olduğu için emekli maaşı dolgun :d )
-dedemden gelen parayla birlikte elimde 500-600 lira vardı
-ve bu para hem otel için hemde istanbul da gezip tozma vs için yeterliydi
-3 gece 4 gün kalacaktım ve birlikte kalacaktık çağlayla
-çağla oldukça çekingendi sonuçta eğer aramızda bişey olacaksa da ilki olacaktım ve ilk defa biriyle aynı yerde kalacaktı
-ben ise rahattım onu da rahatlatmaya çalışıyordum
-beraber kalma mevzusunu açmadan oraya gideriz buraya gideriz diye konular açıyordum hep kafası da rahatlasın diye
-ve o gün gelene kadar genelde bunlardan konuştuk.
-ve o beklenen gün gelmiştii