mehmet tanrıverdi

eşkıyalar hopa ya inmiş !

e ama gitmeden önce hemşerilerindi hani ... !
artvin’lileri, rize’lileri, hopa’lıları bağrına basıyordun ya !
ama şimdi ‘eşkıyalar hopa’ya inmiş’ diyorsun…

aracını taşladılar değil mi sn. başbakan!
ve bu yüzden adlarına eşkıya diyorsun sen…
aynı vatandaşlara gitmeden önce de hemşerilerim, canlarım diyordun..

peki sn. başbakan, eşkıya diye kime denir ben söyleyeyim sana..

bir gece ansızın bir eve baskın yapılır..
bir ana kıvrılmıştır tek göz odada 15 yaşında üşüyen yavrusunun yanına..
beşikteki yavrusunu ezmekten korktuğu için, kendi üzerindeki battaniyeyi de onun üzerine örtüp, kendisi öteki evladına sokulmuştur, bi parça da olsa ısıtmak için… ansızın kapı kırılır, içeriye dalar üç beş adam.. alırlar yavrunu koynundan.. sonra sarılırsın evladına ‘zütürmeyin aslanımı’ dersin.. ya da ‘destjêberdan’ sarılırsın evladına, yersin keleşin dipçiğini kafana… bırakmıyorsundur ona rağmen.. sonra bir kurşun sesi… sanki yüreğini parçalayıp saplandı sanırsın derme çatma beşiğe… ama sadece saplanır beşiğe.. yüreğinin sesi içinin korundan gelir… anlamazsın.. tek kurşun saplanır beşikteki yavrunun gögsüne… alırlar evladını, çıkarırlar dağa… sen peşmerge dersin adına, bakmışsın vatan haini olmuş.. istemese de…

senin evini basanlardır eşkıya denilen şey.. sonra verdikleri eğitimle evladında onlardan olmuştur.. terörist, eşkıya, vatan haini, bölücü… ne dersen artık adına…

ve aynı topraklardan bir ana memedini gönderir askere elleri kınalı..
hayatında bir karıncayı bile incitmemiştir..
sapanı mahalledeki arkadaşlarından görmüştür..
ya teneke taşlamıştır, ya cam şişe..
kurşun ! yabancıdır ona…
ve birgün omzunda kendi kadar ağır bir silah,
çıkmıştır araziye..
sonra … o ses .. delmiştir yüreğini ..
aynı anda anası uyanmıştır uykusundan ..
ateş düşmüştür bir kere yüreğine …
arar arar ulaşamaz…
3 yıl önce anasından koparılıp eğitilen 18 yaşındaki eşkıya vurmuştur memedi… yanında eğitmenleri… ya da onu anasından koparanlar..

sonra birgün…
bir çağrı gelir dağdakilere…
inerler ovaya…
gelirler köyüne…
görünce tanırsın…
ama yanaşmaz sana…
sonra sen de durursun gitmezsin öteye…
yanında senden koparanlar vardır evladını…
çıldırırsın…
ama bir düğün havasıdır sanki…
davullar, zurnalar, lüks araçlar…
ha bir de otobüs, çadır falan vardır anlam veremezsin…
anlarsın ki devlette vardır orda..
bakanlar, savcılar, milletvekilleri gelmiştir alana..
çiçekler veriyorlar be ana evladına…
ama bilirsin ki evladın da onlardan olmuştur..
sindiremezsin içine…
bağrına basasın gelir,
senin yerine basıyordur zaten devlet bağrına…
televizyonda görürsün sonra..
adına açılım demişerdir…
anlamazsın…

rahat ol bizde anlamadık…
ama eşkıya kime denir öğrendik…
senin kundaktaki bebeğine ya da
yozgat’lı ananın memedine kıyana denmiyormuş eşkıya…
akp otobüsünü taşlayana deniyor