bu da benim hikayem

#44

geceyle ilgili dikkatimi ilk çeken şey naz'daki tutukluktu. ne olduğunu sormama rağmen bir şey yok diyerek geçiştirdi ve benim dikkatimi daha fazla çekmemek için sahte bir mutluluğa ve hevese büründü. bir süre sonra kendi rolüne inanmış olmalı ki daha rahat bir hali vardı ama hala biraz tutuktu. başak ve kaan ise ilişkilerini sağlam temeller üzerine oturtmaya başlamışlardı biz yokken ve doludizgin yaşıyorlardı bunu. deniz arkadaşlarımızla olmaktan dolayı mutlu, benim yanımda olmaktan dolayı huzurlu bir hava içerisinde evin hanımı gibi hizmet ediyordu. ilk defa o an gerçekten denizi karım olabilecek biri olarak düşündüm, her gün yanında uyanmak istediğim her gece yanımda yatmasını istediğim kadın denizdi. ben bunu düşünürken daldığım dünyadan beni kaan'ın

hadi oğlum şu rakıyı açalım artık diyen çağrısı çıkardı. biliyorsunuz deniz alkol almam konusunda acayip rahatsızdı alkol komasından sonra ama bu gece için bana dozunu kaçırmadığın sürece içebilirsin onayını vermişti. kalktım mutfaktan rakıyı aldım bardakları da aldım ve muhabbetin ortasına daldım. yemekler yendi, içkiler içildi, yavaş yavaş herkese bir uyku çöktü. misafirlere yatacakları yerler gösterildi, daha sonra herkes yatınca denizle ortalığı toparladık o da çok yorgun olduğunu söyleyerek gitti yattı. düşünmeye ihtiyacım vardı ve bu yalnızlık anı bana çok iyi gelecekti. hemen bir kahve yaptım kendime ve bahçeye çıktım. bahçeye gittiğimde yalnız değildim...