hayatımdaki en değerli insanı nasıl kaybettim

ölmek için çok gençti. daha 19 yaşındaydı. kötülük nedir bilmezdi benim gibi huur içi kararmış biri hiç değildi, yanından bile geçmezdi ama o benim bende onun en yakın dostu kardeşi kuzeniydik. o hep mutluydu ve asla birisi onun bir gün böyle öleceğini düşünmezdi. hep hayaller kurardık beraber okuyacak çifte düğün yapacaktık. benim gibi iğrenç birinin değilde onun gibi biri nasıl erken gider anlamış değilim hala. ama işte bende allah sevdiğini erken alır sözünün arkasına sığınıyorum. hep bana arabalardan motorgibletlerden korktuğunu asla ehliyet almak istemediğini söylerdi. ama bir gün köpek arkadaşı onun 5-6 kere ısrarını dinlemeden motorgiblete bindirmeye zorlamış. ve o köpek arkadaşı benim parçamın benden kopmasına sebebi oldu. kader başka birşey mi bilmiyorum... ama aldı benden işte... bazısı iç kanama dedi bazısı kalçası kırıldı zaten sakat kalırdı bazısı kulaklarından kanlar fışkırdı dedi bazısı çığlıklarını duymuş... o öldükten sonra bunları anlatmak onu geri getirir miki sadece acı verir acı...

sevdiklerinizin değerini bilin asla incitmeyin demeyeceğim ister istemez oluyor ama şunu sakın unutmayın ya o sizi yada siz onu bir gün istemeden bırakacaksınız.