atatürkün gökten indiği sanılan kitap sözü

ayrıca kutsal kitapalr gökten indirilmemiştir vahiy yoluyla gelmiştir şimdi gibtirin gidin şakirtler

Kazım Karabekir’in notlarından derlenen “Paşaların Kavgası” kitabında, K. Karabekir, M. Kemal’in kendisine, “Arapoğlunun yavelerini Türk oğullarına öğretmek için Kuranı Türkçeye ettireceğim ve böylece de okutturacağım; ta ki budalalık edip de aldanmakta devam etmesinler,” dediğini iddia eder.
Hem, çeşitli nedenlerle (kültürel, ekonomik/çıkar, ailesel vs.) Atatürk’e biat eden, hem inanma ihtiyacı hissettikleri için bir dine/Tanrı’ya (burada islamiyete ve Allah’a) bağlılıklarını (kendilerince) sürdüren insanlar yukarıdaki net söze farklı anlamlar vermeye çalışırlar.
Aynı kesim aynı tavrı, Can Dündar’ın “Mustafa” filminde (de) yer alan Atatürk’ün (görüntüsü ve sesiyle), “Gökten indiği sanılan kitaplar…” sözü muvacehesinde de sergilenmektedir. Bir cümleyle; bu sözde din karşıtı bir mana olmadığı, çünkü kutsal kitapların “gökten” inmediği, vahiyle geldiği, Tanrı’yı gökte aramanın küfür olduğu savunulmaktadır.
Kurandaki “göksel” ayetlerden birkaç örnek yazabilirim, ama malumu beyan etmek akla ziyan ve zaman kaybı geliyor artık bana!
Vurgulamak istediğim husus, yukarıdaki tavrı takınanların (ki samimiler ve akademisyen, gazeteci gibi “okur-yazar” kesimindendirler), tarih, din, toplum konularındaki bilgisizlikleri bir yana, asıl, okuduğunu anlama, akıl yürütme, nesnellik konularındaki “inanılmaz” zafiyetleridir!