hayatımı mahveden ilişkimi anlatıyorum

...

Allak bullak olmuş kafamdaki en büyük soru işaretini cevapladı ben sormadan;
Ağlaması biraz daha dinmişti,
-niye mi çağırdım seni;
-senin başına bi iş gelse, nerde olursan ol, iki elim kanda olsa bırakır yine gelirim,
-bugün de gelirim, yarın da,
Yine titredi çenesi bunu söylerken,
Onun çenesi titrerken de benim kalbimde deliciyle kazı yapıyorlardı sanki,
-gelmemi yanlış yorumladın,
-bunu sana anlatmamın başka yolu yoktu,
-allah kahretsin ki seni hâlâ çok seviyorum ben
Yine koyverdi ağlamayı,
Elleriyle durdurmaya çalıştı sürekli gözlerini,
seviyorum diyordu seni,
benim sevgim ya!
ölüyorum ben, zamanın bölünmüş en ufak dilimlerinde ayrı ayrı ölüyorum sürekli..
O anlattıkça da ben karşısında salya sümük dinliyorum,
-ama sevginden gebersem de, sana güvenmiyorum, ben böyle yapamam, yaşayamam
-lütfen rahat bırak o yüzden seni, beni, bizi,
-bırak uzak olalım, böyle küllenir belki,
-unutanlar nasıl unutuyor, yanıyorlar yanıyorlar sonra külleniyor alevleri,
-biz de unuturuz
-unutamam, dedim ben,
-uzaklığın kadar yakın olursun sen bana,
-bu dediğini ben beceremem!
-sana söz değil de dileyeceğin en büyük yemini etsem, bir şans dah..
Kesti sözümü
-hayır daylami, sakın, lütfen,
-sana çocukça geldi ben sana bunu sorarken belki, yıllar önce,
-sen de şerefinin üzerine yemin ettin,
-ve yeminini tutmadın,
-seni seviyorum ama sevdiğim kadar da nefret ediyorum aynı zamanda,
-o yüzden sakın,
-bir daha, yeni bir şans falan bunları sakın ola konuşmayalım..