ibneler bakın bi sonra gidersiniz iki dakka lan

vay dıbına koyim lan demiştim ilk. babam mimar olucaksın, mühendis olucaksın diye diye, alan dışı, tercih dışı ola ola 4 sene sonra radyo,tv bölümüne yerleşmiştim. vay dıbına koyim.

bir yavşak gibi pull and bear'dan deri ceket aldım ileriki zamanlarda. dedim başlıyoruz. güzel olacak her şey. güzel.

başladı da. zaman su gibi akıp geçtiiiii ve gitti. sona doğru, rutinleşen hayatta ve okul yaşantasında tek eğlencemiz esnaf lokantasında (ucuz olduğundan okula göre) karnıyarık yemek oldu.

hayallerimi köreldi. nasıl körelmesin. 1 sene boyunca egosu tavan yapmış ama aslında bir gibim olamamış, ve insanları karamsarlığa iten sığır hocaların ağız kokusunu çekmişsin. beynini şişirmişler anılarıyla. ve elinde var sıfır. sıfır.

milliyet.com.tr'yi açıyorsun, lisedeki o çocuk ana sayfada. televizyonu açıyorsun yine o. herkes onu konuşuyor. vay dıbına koyim diyorsun.

daha dün bu adam gömleği dışarda, istiklal marşında duruyordu karşında. nasıl olur lan diyosun. kıskanıyosun.

bu kıskançlık, zaten olmayan bilgileriyle, ve övündükleriyle masturbasyon yapan hocalarının derslerine girdiğinde daha da artıyordu. o orada, ben buradayım.