bu bir emekli askerin hikayesidir

uzun süren uğraşlar sonucunda tedavi oldum. ama doktorlar asla eskisi gibi olamıycağımı söylediler. zorunlu emekli edildim. devlet bana iyi bir emekli maaşı, iyi bir ev, modelli bir araba ve uğraşabilceğim küçük teknik planlar verdi. ama bir şeyi geri vermeyi unuttu: gençliğim.

bir kadından sevgi görmenin ne demek olduğunu bile bilmiyorum. gerçek dünyaya ilk kez çıkıyordum. rahat yürüyebilen insanlar disiplinli olmayan isyan edebilen insanlar gördüm. gençleri gördüm. dışardan baktığım zaman hayatın bu kadar güzel olmadığını düşünüyordum. sürekli kendimle gurur duyuyor kendi işimi seviyordum. ama anlatılan cennetlerin dünyada birer bahçesi olduğu hakkında en ufak bir fikrim yoktu.

kaybettiğim yılları asla alamam. şu anda bana hatıra yüzlerce madalya eski resimler ruhsatlı bir silah bir de genç askerler var. değiştiremediğim şeylerse her gece bağırarak uyandığım rüyalar. belki gençliğimi bir nevi geri alabilirim diyerek boş zamanlarda sizin gibi gençlerle takılıyor sizin gibi hareket ediyorum. ama değişmeyen bişey var o da şu: kimse beni önemsemiyor.