bunalım sebebim

derse girdim
tahtada kendini tanıtma faslını geçtikten sonra
sırama oturdum.
klagib sıra arkadaşı muhabbetimizi de yaptık 2 dakikada.
kafamda bir rahatlık var.
gerçek dostlar, kardeşler edinebilirim,
gerçekten aşık olabilirim lan ben burda diyorum.
17 yaşındayım ne çocukluk aşkım oldu
ne kardeşim diyebileceğim bu arkdaş.
aynı yerde 2 sene çok büyük zaman
bizim gibi yaşayanlar bilir.
üniversiteyi de aynı şehirde okurum
7 sene eder filan diye düşünürken zil çaldı.
yanıma bi kaç çocuk geldi
nerden geldin neler yaparsın muhabbetleri.
biz muhabbet ederken gittikçe etrafımız kalabalıklaşıyordu
her gelen katılıyordu sohpete,
içimde bi mutluluk oldu ulan
insan bi kaç kişiyle havadan sudan muhabbete
mutlu olur mu hasret kalır mı ?