bir soru sormak istiyorum bilene nik6

insanın bedeni ve ruhunun (ruhun varlığına inanmam ama) iki ayrı odak olarak düşünülüp birinin boş ama somut bir kabuk, diğerinin ise soyut bir efendi olduğunu çağrıştırdı bu bana.

cevap esaret tabiki. çünkü adı üstünde, kuklayım ben, bir kişiliğim yok benim, "ben" denen şey benim maddem değil, ben denen şey benim cevherim, yani efendimin zihni, onun komutu hareketi. onun uzantısıyım ben. o yoksa ben de bomboş bir kabuğum, birşey hissetmem, ve hissettirmem. benim "ben" olmam, "ben" denen şeyin var olması için o esaret, o ellerin hakimiyeti şart. çünkü varlığımın anlamı ve maksadı o eller, kukla "oynatılan" birşeydir, tanımında bu vardır. bu hale gelip yere düştüysem, kukla değil ahşap bir maketim artık. ve özgürlük de pek çok eylemler, nesneler, durumlar ve şahıslar arasından istediğimi ve istediğim kadarını seçmem anldıbına geliyorsa, böyle kalakalmışken benim seçme şansım nerede? yok... o zaman özgürlük zaten beni kontrol eden eller sadece. yani özgürlük diye birşey salt olarak yok aslında. hali hazırda sunulmuş olanların arasından seçme şansım var, sıfırdan seçemiyorum, kendim seçenek yaratamıyorum.

klagib anlamda ruh gibi işte. o yoksa etim sadece ben. hatta ben yok, o yokken et olan birşey var ortada. o varken "ben" var.

dolayısı ile özgürlük ve esaret söz konusu değil artık bu kukla için. bunların var olabilmesi için hükmeden ellerin sunduğu esaret şart. belki de bir kavramın zıttı olmadan kendisinin de var olamayacağını falan düşündün, basit diyalektik yaptırıyorsun burada bize. bilmiyorum...

buradaki amacın ne onu da bilmiyorum, klagib descartes'çı paradoksa mı işaret ediyorsun anlayamadım. umarım bu sorunun altından iki satır lisede felsefe ders kitabı okumuş ya da orjinal bir film görmüş ve iki dakika ilhamlanmış sivilceli bir bebe çıkmaz. sorduğun soru da inanılmaz silik bir soru. ne kastettiğini bilmiyorsun, sadece ne aradığını biliyorsun.

bu konuyu işleyen film var bu arada. kuklalarla çekilmiş, ipi kesilen ya da kopan ölüyor falan...