17 ağustos ağıt yakıyoruz

daha önce de anlatmıştım. kopyala yapıştır yapıyorum.

kocaeli-derince

16 ağustos sabahı köyden dönmüştük. doğal gaz kocaeli ye o sıralarda yeni gelmişti. döndüğümüz gün balkonu kırdırdık, bütün eve kalorufer döşettik. evimiz giriş katındaydı. çuval çuval dışarıya moloz taşıdığımızı hatırlıyorum bütün gün.yol yorgunluğu ve bütün gün tadilat yapmanın vermiş olduğu yorgunlukla ailecek saat 1 sularında uykuya daldık.

ailemden bahsetmek istiyorum.2 ablam var.ben en küçüktüm.2 den 3. sınıfa geçtiğimin yazıydı. büyük ablamla ben ranzada altlı üstlü yatmıştık. küçük ablam kapıya en uzak olan arka odada uyumuş kalmış.

tabii yazın en sıcak günleri, herkes don atlet uyuyor. uyandığımda büyük ablam başımdaydı.ali deprem oluyo seslerini hatırlıyorum. beni kaldırdı. evimizin ön tarafından giriş katıydı ama yamaçta bi ev düşünün arkadan 2. kattı. neyse, ablam kaldırdı beni cama çıkarttı. atlatcak beni camdan.ama atlatmayı düşündüğü yer alçak değil.3 metre var ve aşşağısı beton. apartmanın otoparkı olarakta kullanılırdı. akıllı bi çocukmuşum. indim camdan, atlatmasına izin vermedim.ama o da kendince haklı. eskiden yüklük derler yer yatağıı tarzı şeyler vardı. cennet yatağı falan dizilirdi, misafir geldiğinde açılırdı. uyuduğumuz odada da kapının arkasında tavana doğru yükselen yüklük vardı. depremin etkisiyle o kapının önüne devrilmiş, kapı açılmıyor.. ablam kapıyı açamamış,o yüzden cama yönelmiş.ben çok iyi hatırlamıyorum ablamın dediğine göre eğilmiş, insan üstü bi çabayla açmışım kapının önünü. dışarı çıktık. ailemden herkes çıkmıştı dışarı çok şükür. müthiş bir kargaşa hatırlıyorum.bi ara elimi tutan ablamı kaybettim o dereceydi.ve heryerde elektrikler kegibti.ama tam o saatlerde gökyüzünde turuncu, heryeri güneş gibi olmasa da aydınlatan bir ışık vardı. insanlar evlerinden çıkabildiyse o ışık sayesindedir.

annemin kolu hafif yaaralıydı. çıkarken aparmanın tepesindeki bacalar kopup apartmanın çıkışına düşmüş. annemle karşı komşumuzun tam arasına düşmüş hatta. annemin kolunu sıyırmış. annemin 3 cm daha solda olması durumunda oluşabilecek tabloyu düşünün beyler.100 kiloluk bir betonun omzunuza düştüğünü gözünüzün önüne getirin. annem 3 santim daha sağda olduğu için hergün şükrediyorum.

sabah olmaya başlamıştı.ben sabaha kadar ablama sarılıp ağlamıştım.bir aile dostumuz vardı. hemşeriydikte aynı zamanda. sabahın ilk ışıklarıyla ailecek oraya gittik. annemin, evin yıkıldığını uzaktan görünce feryat ederek oraya doğru koştuğunu hatırlıyorum. gözyaşları sel olmuştu.her tarafta ağlayan insanlar, başını kolları arasına almış çaresiz bekleyenler, koşuşturanlar vardı.o aileden sadece benden 5-6 yaş büyük olan çocukları kurtulmuştu.

babamın çok yakın bir arkadaşı günler sonra çıkartıldı enkazdan. bacakları betonun altında sıkışmış. hareket edememiş. sesinide duyuramamış. çareyi kolunu duvara vurarak ses çıkartmakta bulmuş ama o da fayda etmemiş. çıkartıldığında sağ kolu mosmordu.

ölenleri rahmetle anıyoruz. allah o acıları milletimize tekrar yaşatmasın