hayatım boyunca hep dışlandım

anaokulunda boyamaları yapamazdım çizgileri taşırırdım hep, elleri yıkama sırasında hep önüme birileri geçerdi. mutsuz dönerdim eve. hırslandım.

ilkokulda okuma elması en son yere düşen bendim, 3 rakdıbını yazmam yıllar aldı. gerizekalı diye alay edildim, çöplere sokuldum tenefüslerde. yılmadım.

orta okulda garajlar taç sporda lisanslı futbolcuydum, hocanın kızını ayartmıştım o zamanlar, haberi olmuş hocanın, beni takımdan ayrı koşturuyodu. paso düz koşu ayagıma top degmezdi amk. ama vazgeçmedim.

lisede at gibi gibi öss öss diye yarıştık, başaramazdım. kaydırıyorum yalanları da söylemeye gerek duymazdım, artık namım yürüyordu zaten gerizekalı bu diye. kasmaya gerek yoktu. yine yılmadım.

e yılmadım yılmadım da bi gibim oldugu yok bu yaşa kadar amk şimdi de iş bulamıyorum yılmasam nolacak. iş bulamayınca eski kulübüme gittim futbolcu olup parayı bulurum umuduyla, hocaları değişmiş, benim kızın babasını gibtir etmişler. takıma giremedim yine. takımdan ayrı düz koşu yapa yapa artık tam anlamıyla bir birey oldum haliyle.

neyse bi gibim oldugu yok, sıkıcı ve başarısızlıklarla dolu hayatımı bi özet geceyim dedim. belki kendi ezikliğinizi içinize gömdüyseniz bi tebessüm yaratır bu entry.

bu arada elime hesap makinesi geçince hemen 5x2 yapıp sonuca bakıyorum. makine 10 buluyorsa "hımm çalışıyormuş" diye düşünüp o gün huzurlu uyuyorum.

manyak mıym ben lan? siz de carpıyo musunuz yoksa? dogru söyleyin binler.