muhalif manifestom

şöyle bi
geriye dönüp baksak son iki yılda türkiye gündeminden aklınızda kalan
ne var? benim aklımda darbe planları, ergenekon, ve açılım süreci var,
ha bide van minut var onunda içi boş. caddede, sokakta, kahvede, evde,
işte, televizyonda, radyoda, gazetelerde, heryerde bi bunlar
konuşuldu. birileri bunlara karşı çıktı birileri destekledi. sabah
uyandık ya yeni bi ergenekon dalgası konuşuluyor, ya yeni bi darbe
planı yada bi liderin açılımla ilgili sözleri. adamlar utanmadan iki
yıl boyunca sadece birbirlerine laf yetiştirdiler ve hiçbiri yeni
birşey söylemedi. şimdi diyeceksiniz ki darbe mi olsun. olmasın tabi,
genelkurmay baskani milli savunma bakanının kendi üstü olduğunu
bilsin, hükumetin emri olmadan birtek mermi atamayacağını içine
sindirsin tabi. çeteler en en en ağır şekilde cezalandırılsın hele
devlet gücünü kullanan çete mensupları sucları sabit olunca direk idam
edilsin. ama koca iki yılım bununla niye geçti. yani koca iki yılımın
bununla geçmesi ne işe yarar. söyliyeyim. şu ise yarar: türkiye'de
çalişabilecek durumdaki insanların 1/4 nün yani dörtte birinin yani
karşıdan gelen her dört kişiden bir tanesinin çalışacağı bir işi
olmadığı halde türkiye'de kıyametin kopmamasına yarar. bu işsizlerin
çalişsalar alabilecekleri maaşın 7-8 katının, hiçbir şey üretmeyen bi
kaç kişinin(büyük sermaye guruplarının(yok canım dolar milyoneri yada
milyarderinden bahsetmiyorum, dolar trilyonerinden bahsediyorum))
cebine girişini umursamamıza yarar. peki nedir bu? bu bir tercihtir.
bu ülkeyi yönetenlerin risk (hayati risk) almadan, sadece önlerindeki
programı uygulayarak yani büyüklerin "düzenli" bir şekilde büyümesini
sağlayip gittikçe küçülen küçüklerinde isyan etmeyi unutmalarını
sağlayarak mührü ellerinde tutma tercihidir.