toprağın kokusu beni etkilemiyor artık

#5
yazın durmadan basketbol oynuyordum
basketbol oynarken hayatımdaki tüm gerçekleri unutup sadece sayı atmaya çalışıyordum
annem azimli olduğumu görünce dedemle konuşup beni takıma yazdırdılar
babam 187 boyundaydı annemde 173 boyunda haliyle benim boyumda uzundu
lise 2 ye başlarken sanırım 188 civarındaydım
gittiğim takım seçmelerinde ilk takıma seçildim
forvet pozisyonundaydım
kendime göre iyi oyuncuydum beyler
hergün bişeyler öğrenip onları uygulamaya çalışırdım
günler böyle geçerken nerden bilebilirdim büyüdüğümde o günleri tekrar yaşamak isteyebileceğimi
nasıl bilebilirdim..

okulların açılmasıyla kendimi yenilenmiş hissediyordum
diğer çocuklara göre daha zekiydim ve hayat beni küçük yaşta olgun yapmıştı
kızlar ve erkekler bana fazla samimi gelmiyordu tabi aralarında yakın arkadaşlıklar kurduğum olmuştu
ilk kendime yakın hissetiğim çocuk ömerdi
aynı bana benziyordu
mazlum ve olgundu
fakat babası vardı
ömerle can ciğer kuzu sarması olmuştuk
eve aynı yerden gider
aynı yemekten yer
aynı sudan içerdik
lise2 de notlarım 5in altına hiç düşmedi beyler
çalışmıyordum sadece basketbol oynuyordum
fakat sorular çalışmadığım halde çok basit geliyordu
derken bir gün onu gördüm
boyu kızların ortalama üstündeydi
gözleri yeşil
saçları uzun ve siyahtı
teni beyazdı
beyler çarpılmıştım
ilk defa o zaman aşık olmuştum
keşke hiç aşık olmasaydım
keşke o kızı hiç görmeseydim