ibretlik hayat hikayem toplanın

gönlüm rahat bi şekilde dershaneden çıkıp eşyalarımı alıp otobüsüme bindim. geri kalan kısmı özet geçiyorum:artık şehir değil ülke bana pislenmiş ve kirli geliyodu derslere biraz ağırlık verip avusturya viyana üniversitesini kazandım. tekrar ankaraya gittim ama hiç birisinden haber alamadım almakta istemedim. aradan 6 yıl geçmesine rağmen hala içimde bi üzüntü ve bi sinir var ve ölene kadarda geçicek gibi görünmüyo.

anlattığım olaylardan çıkarmanızı istediğim ders:bu dünyada kendiniz için varsınız ne karılar ne kızlar insanı mutlu etmeye yarıyo hepsi gelip geçici bi heves.ben size karılardan kızlardan uzak durun demiyorum tabi ki ama asla aşık olmayın amacını sadece gibmek olsun ya siz karşınızdakini gibersiniz yada elinde sonunda o sizi giber bunu asla unutmayın. karılardan gelen mutluluk zaten gelip geçicidir panpalar gerçek mutluluk sadece kendinizsiniz. başkalarından gelen mutluluk hep gelip geçici bi mutluluktur bunu asla unutmayın.ve son bişey kimseye güvenmeyin çünkü insanlar öyle değersizdir ki sizi hiç beklemediğiniz bi anda arkanızdan bıçaklar.

okuyan herkese teşekkür ederim varsa sorularınızı alıyım