bir hikayem var dostlar

Bizde 2 araba var şimdi panpalar,

Biri 97 model tempra o zamanın sağlam arabalarından öyle çok kişide yok.

Biride Kartal kaç model olduğunu bilmiyorum a.q daha ziyade tempra kalmış aklımda :D

Pederle çay içiyoruz birgün, dedim;

- Baba ne zaman geleyim işe (ne dükkanı olduğunu söylemiyorum , yerini söyledim çünki *
Esenderenin şuan bile bilinen, alanında en iyi dükkanı. (Gıda üzerine) Hatta Bucasporlu oyuncular bize geliyor o gıdayı almak için öyle söyleyeyim *

-Afferin evlat dedi. işte benim çalışkan oğlum, hanım bu oğlan adam olamazsa eğer şu dünyada kimse adam olamaz. Felan diyor benim için, dedimya arkadaşız lan bildiğin.

-Baba sonuçta senin oğlunum, senin kadar adam olamasakda bi yerlere gelmeye çalışıcam.
Sonra tempranın anahtarını bana verdi. (dedim kesin bişey yaptıracak yarın, yannanı yedik gökhanla gezecektik)

-Al buda ruhsatın. Baktım Ruhsat'a Şaşırdım lan birden

-he ne derken. Çalışan adamsın oğlum sana bir araba gerekiyor artık dedi. temprayı üzerime yapmıştı ve arabayı bana vermişti.

-ulan gözlerim doldu yemin ediyorum varya sarıldım adama, baba diyorum söz veriyorum senin bu çabalarını boşa çıkarmıcam.

keşke tutamayacağım sözler vermeseydim...