piçler yatmadan önce şunu diyecem gidiyorum

yaş 19,5 ve hiç kız arkadaşım olmadı, yani işte şimdi yeni oldu bi tane. tavsiye istemek için başlık açmıştım bilen bilir, o başlık işe yaradı. her neyse

böyle yalnızken ben, kız mız yokken, "yalnız kalabilmeyi sevmek" diyenlere zütle gülerdim, ama tabi diyordum kendi kendime olum sen de aslında pek şikayetçi değilsin halinden diye, ama bunu kalkıp "yaa ben yalnız olmayı daha çok seviyorum yaaa" diye yorumlamazdım hiç, yorumlamadım. saçmaydı çünkü.

şayet şimdi, bu kızı/hiçbir kızı hiç istemediğimi harbiden anladım lan. olum bak ilk kız arkadaşım diyorum, sevinçten ölmem lazım aslında. ama şu an sıkıntıdan, bıkkınlıktan ölüyorum. canım hiç istemiyor. niye bu ilişkinin olmasına izin veriyorum o da şaibeli.

binler ben harbiden yalnızlığı seviyormuşum lan. 20 tane kız arkadaşı olmuş, 100 tane karı gibmiş adam da bunu der de ona inanmazsınız, bana inanabilirsiniz gibi lan daha ilk bunu bile istemiyorum. harbiden çok fazla yalnız kalınca (19,5 yıl) insan ona muhtaç hale gelebiliyormuş. peh.

bitti tamam dağılın