ibretlik hayat hikayem toplanın

hafif sinirli bi şekilde bana döndü ve:

:bak kızımı gerçekten seviyosan bunu anlayışla karşılarım ama yok aklın başka yerlerdeyse hemen vazgeç eğer kızımı üzersen senin için çok kötü olur.

vay amk bu sefer harbi bozulmuştum bunu biraz belli etmek istedim.

-efendim ben merveyi seviyorum ve onun üzülmesi herkesten çok beni üzer.

:bu konuda bana söz verebilir misin ?

-tabi ki diyerek sözümü verdim.

çay içerken iyice alışmışlardı bana sanki aileden biriyim gibi muamele görüyodum. özellikle de babasından. saatin geç olmasını fırsat bilerek kalkmak istedim babasının ettiği laf yeniden tırsmama neden oldu.

:biraz daha dur ben seni bırakırım boşluk

-peki diyip oturdum.

annesi tarafından sevilmiştim bunu hissediyodum ama babasından pek emin değildim. nede olsa bi erkekti amk erkek adam gibiş ister ve merveye böyle bişeyi yapmamdan korktuğu için beni baskı altına alıp korkutuyodu.ama benim amacım ne gibiş nede başka bişeydi ben gerçekten seviyodum merveyi.

babası hadi bırakıyım seni diyerek ayaklandı.ne kadar ben giderim falan desem de dinlemedi.