amına kodumun terörüstü

güldü. sevimli görünmeye çalışıyordu.

‘‘filmin en güzel yerindeydik. şu bitsin de muhabbet ederiz,’’ dedi. yerine oturdu, donmuş filmi tekrar canlandırdı. filme baktım, romantik fransız sineması, örgütçülükle alakası yok, ben gelince değiştirmişti herhalde.

güzel kız, ‘‘ne içersin?’’ diye sordu.

ortama baktım, bira içiyorlardı.

‘‘bira,’’ dedim. ‘‘öyle bakma, daha önce de çok içtim.’’ kız mutfağa gitti. semih kod adlı terörist rahat adamdı, bira dediğimde hiç bakmamıştı bile, rahatlığıyla beni kafalayacaktı güya. camı bile taktırmamıştı.

daha önce bira içtiğim yalandı tabii, şüphe çekmemek için onlar gibi takılmaya karar vermiştim. film on beş dakika sonra bitti. bu arada kız semih’e sarılmıştı iyice, keyifleri yerindeydi. teröristlik çok rahat işmiş valla, bir elinde bira, bir elinde hatun, vcd’de film, gününü gün ediyordu şerefsiz. film bitince terörist keki yedi. doymadı, kebapçıdan pide söyledi hepimize. paraları örgüt veriyordu tabii, ondan bonkördü böyle. bizim komandolar dağda yılan yesin, bunlar her gün pide kebap, bir elleri yağda bir elleri balda. planımı uygulamak için kızın gitmesini bekliyordum ama bir türlü gitmiyordu. bir yerlere telefon açtılar, kızın yerine imza atmasını istediler birilerinden. ne imzası olduğunu anlayamadım. çok da kurcalamadım, ikisini birden öldürmeye karar verdim. kız zaten, ‘‘biz,’’ demişti. yine de son anda bir duygusallık yapıp ona kıyamayabilirdim, birincisi sahiden çok güzeldi, etrafına yaralı bir kurt gibi bakıyordu, tıpkı börteçine. gözler kalbin aynasıysa işim çok zordu. ikincisi tam olarak emin değildim terörist olduğundan, masum vatandaş olma ihtimali vardı. siyasi görüşlerini sordum.

güldüler. teröristiz diyecek halleri yok. aynı soruyu bana sordular. ben gülmedim, buz gibi baktım, ‘‘türk milliyetçisiyim,’’ dedim. ‘‘saklayacak bir şeyim yok. türk’sen övün, değilsen itaat et!’’ enselerinde soluğumu duymalarının vakti gelmişti. ikisiyle de başa çıkabilirdim. lakin biradan başım dönmüştü çok pis. doğru zaman değildi belki de.

‘‘ben kalkayım artık,’’ dedim.

semih, ‘‘yine gel nurettin,’’ dedi.

‘‘elbet geleceğim,’’ dedim. ‘‘bir gece ansızın.’’

yine güldüler.