hemofiliyle yaşayabilmek

papatyam diyordum ona... papatyamdı çünkü.. sarı ve dümdüzdü saçları... yemyeşil gözlerini kapatınca saçları papatya gibi görünüyordu... aşkı onda öğredim... bi kadına sırtını dayayabilmeyi onda öğrendim... liseli bir kızın nasıl her şeye rağmen fedakar bi kadına nasıl dönüştüğünü onda gördüm...

o gece omzum ve dizim şiştiğinde yanımdaydı... indik ve hastaneye gidiyorduk.. taksiye binemiyoruz yolsa ağrıdan dolayı ona ettiğim küfürlere aldırmadan koluma giriyor ve tükendiğim anlarda sırtına almaya niyetleniyordu... ve girdik hastaneye... içeri girer girmez içimdeki çığlığı atmışım... omzum çıkmış yerinden... uyandığımda ortopedi servisindeydim... gözlerimi ilk açtığımda sarıldı bana... ağladı önce.. aşkım annemler çok kızıyo bugün gidicem dedi... ve gitti...