hayatımı mahveden ilişkimi anlatıyorum

...

o olaydan sonra, aynı sene içinde bir kaç defa uzaktan gördüm suat ı,
benim boy ve endamda o sene içinde pek bir değişiklik olmadığı için yediğim dayağın öcünü almaya çalışmak ahmaklık olurdu,
sonra kayboldu ortalıktan bu,
iş için, başka bişey için falan bi yerlere gitti galiba,
hande'yi de aramadı zaten bi daha allahtan,
hande de bir süre sonra fikret'le çıkmaya başlayıp atlattı bu travmayı,
lan yediğimiz dayak yanımıza kâr kaldı diyodum,
hande yi çok sık gördüğümden o günü, yediğim dayağı hatırlıyodum,
asla kin tutmamış olan ben, suat'a öyle bileniyordum ki,
yıllar geçip koşullar değişmeye başladığında hırsım daha da artıyordu,
öyle sürekli aklımda olan bişey değildi,
yani yemeden içmeden kesilip şu "suat ı bulsam da.." düşüncelerim yoktu,
ara sıra aklıma geliyordu ama yoktu pekekent,
bir daha görememiştim onu,
ta ki o geceye kadar!