hayatımı mahveden ilişkimi anlatıyorum

...

bizimkinin zihnen en toy döneminde denk geldi suat,
daha fikret falan yok ortalıkta,
alışveriş merkezinde karşılaşıyorlar bir gün,
aynı semtteyiz görüyoruz birbirimizi de tanışmışlık falan yok,
kimbilir ne puştluk peşinde olan suat la gözgöze geliyorlar,
yaklaşıyor, selam veriyor bizimkine,
bizimki koyuveriyor yelkenleri orda,
kısa sürede "güya" çıkmaya başlıyolar,
halbuki suat puştunun amacı belli,
bizimki de anlamıyo olayı,
bizimki daha öyle toy ki haberi yok hiçbişeyden,
bir hafta önce yazlıkta sırnaşıyo bu,
bizimki "aman olmaz deyip kaçırmayayım" düşüncesiyle ses etmiyo ama çok da ileri zütürmüyo,
puşt herif dağevinde son noktaya gitmeye çalışıp bizimkinden olmaz yanıtı alınca olay patlak veriyo,
yok işte sen çocukmuşsun daha,
bekâret mi kalmışmış artık bu devirde diye bizimkini kırıp geçiriyor,
bizimkinin saf hayalleri tuzla buz oluyor tabi..