bende anlatmak istiyorum

ailecek arabamıza atlayarak bartına doğru 4 saat sürecek yolculuğumuza başladık.4 saat boyunca hiçbir şey hatırlamıyorum çünkü aklım hep başka şeylere kayıyordu elbette düzelmiştim ama hala birşeyler vardı içimde 1 yılda yaşananlara rağmen. pgibolojik ağır travma dedikleri bunun gibi birşey mi acaba ? tam 4 saatlik derin sessizliğimin ardından kardeşimin şu cümlesiyle tekrar ruhen de arabanın içindekini yerimi alıyordum.

-baba burası ne yaa aynı köy gibi. gerçektende bartının girişi köyü anımsatıyordu fakat kardeşim şu ana kadar olan yıllarının arasında en güzel olanlarını bartında geçireceğinden haberi yoktu.

lojmana gittiğimizde eşyalarımız dairemize yerleştirilmişti. annemin eşya paketleme konusunda ki uzmanlığından eşyaların hiçbirisi zarar görmemişti. yarım saat içinde yatakları kurduk tv yi kurduk ve koltukların sarılmış örtülerini açtık ve dışarı yemeğe çıktık. bartın hakkında ki ilk görüşüm ;

-küçük fakat güzel bir yer di.peki gerçekten böyle miydi ???