hayatımı mahveden ilişkimi anlatıyorum

...

daldığımı görmüş olacak ki, sesini bir perde daha yükseltti, kendime geldim, şaşkın bakışlarla karşımdaki canavarı dinlemeye başladım:
-ve gördüm ki hiçbir işe yaramadı planım, sadece ortalığı tak ettim sanırım,
-ama takdir etmeliyim seni, yani ne kadar günaha yürüsen de içindeki sevgin büyük olmalı ki kalkıp gittiğimde bırak beni geri çevirmeyi, seslenmedin bile arkamdan
huur takdir ediyo beni, yorum yapıyo, hançeri sokmuş göğsüme ölmem mölmem diye ekseni etrafında döndürüyo hançeri..
şaşkınlık yine sinire bırakmaya başladı bir müddet yerini,
-sen nasıl bir manyaksın, nasıl göze alabiliyosun böyle bişeyi, tecavüz edilip öldürülen kadınların haberlerini okumuyo musun gazetede, nasıl güvenebiliyosun?
devam etmeme müsade etmedi;
-anlarım ben, n azından şeklinden şemalinden anlarım,
daha da sinirlendim
-lan manyak mısın sen, seri katiller güzel giyinemez mi?
-giyinebilir ama yüzleri senin kadar "benden kötülük gelmez" diye bağırmaz..