onlar 3 kişiydi özgür çağrı ve arif

biz üç kişiydik;
özgür çağrı ve arif
üç ağız, üç yürek, üç yeminli fişek
adımız bela diye yazılmıştı sözlüklere
elimizde ağır yannan, koynumuzda capraz peçete

el gibte kulak kirişte
ve sırtımız toprağa emanet
baldıran acısıyla ovarak üşüyen gibimizi
sözlük altinda birbirimize pm atardik
karilar çok uzaktaydı
ve dokunuyordu yalnızlık
gece ferre sitelerinde
uzak japon ferresi sesleri
ustumuze, ellerimizie
kulaklarimiza çarpar geçerdi

göğsüne kekik süredi ccc melis ccc
tüterdi buram buram
gizlice ona bakardık
gibimiz inerdi

belki bir çoban kavalında yitirdik ccc melis ccc'ı
ateşböcekleriyle bir oldu kırpışarak tükendi
bir narin kelebek ölüsü bırakıp tam ortamıza
kurşun gibi, mayın gibi tutuşarak tükendi

oy ccc melis ccc vahşi bayırların maralı
ccc melis ccc saçları fırtınayla taralı

biz üç kişiydik
üç intihar çiçeği
özgür çağrı ve arif

beyler hapiste dikkat edin. sabunu düşürmeyin. hadi bakalim.