bende anlatmak istiyorum

erdinin yokluğuna alışmaya çalışırken babamı haftanın 1-2 bilemedin 3 gün görebiliyordum ve ciddi anlamda pgibolojik bir savaş içerisindeydim kendi içimde. artık kimseyle konuşmuyordum hiçbir şeyle ilgilenmiyordum. zaten olaydan sonra 1-1.5 hafta okula gidemedim olayın şokuyla beraber hep ev de aynı koltukta aynı vaziyette bekliyordum. ölümü 13-14 lü yaşlarımda en yakınımda hissederek görmüştüm. kendi içimde pgibolojik savaşla yaşamımı sürdüyordum.zor günler yavaş yavaş geçerken dönem bitti ve kolay olmamıştı o 1 yıl içinde yaşadıklarım aslında benim kişiliğimi oturtmaya başlamıştı. 17 li yaşlara geldiğimde dünya görüşümün oluştuğunu , olgunluğumun 25 li yaşlarda bir insanın olgunluğundan daha fazla olacağını gördüm.ben olayı yaşadıktan sonra sürekli rüyalarda normal anlarda hala o olayı görüyordum ve ailemen endişelenmişti. okulun kapanmasıyla beraber beni ve kardeşimi ankaraya(baba tarafı) dedem ve babaannemin yanına gönderdiler. orada 3 ay boyunca pgibolojik destek aldım fayda etti mi ? tabiki de hayır.ve yaz tatilinin bitmesiyle beraber tekrar hazro yolu gözükmüştü ki ben hiç gitmek istemiyordum kardeşimde benimle aynı görüşteydi. yaşananlardan sonra babamla annem konuşmuşlar kendi aralarında ve durumu anneannem ve dedeme belirtmişler(soma-anne tarafı).onlarda zaten küçüklüğümde beni büyüttükleri için kardeşimle beraber benim 1 yıl orda eğitim görmeme sıcak bakmışlar.ve daha sonra bize ilettiler bu kararı ve belki de çok uzun bir süreden sonra suratımda bir tebessüm oluşmuştu.