hayatımı mahveden ilişkimi anlatıyorum

...

-nereye gittiler lan? dedim volkan'a, 30 saniye içinde kendi ekseni etrafımda 17 defa dönerek.
-kim nerde? dedi
-lan şurda 3 kız oturuyodu demin,
-harbi mi lan, görmedim ben dedi volkan,
-hay skiim, dedim otururken yerime
zaten bizde şans olsaydı, birinci sınıfta aşık olduğum kız yatay geçişle istanbul a gitmezdi..
gibtiret diyorum bi yandan ama diyemiyorum, kız girdi kafama, çıkmıyor. 4. biradayım, kendi kafamı mı yaşayayım kızın kafasını mı şaşırdım, bu sırada alt grubun performansı bitti, sunucu mikrofonda moğollar ı anons edecek yavaş yavaş,
moğollar meraklısı zümre de bi anda doldurdu amfitiyatroyu,
hem kızların demin oturduğu yer hem de aramızdaki o 2 metrelik mesafe muhtelif gereksiz tiplerle doldu bir anda.
son bir umut 360 kolaçan ettim etrafı, baktım yoklar, bi kez daha skim dedim şansımı, bi fırt çektim biradan, oturdum yerime,
iki dakika geçmedi ki,
tüm kalabalığın gürültüsünün içinde,
sanki özellikle duyayım diye söylenen bir ses duydum;
-yaa, dedim size birimiz kalsın diye, bakın kaptırmışız yerimizi.
hayatımın en hızlı arkaya dönüşüyle göz göze geldik yine onunla,
yanındaki kızlardan çıt yoktu bu sefer, volkan a falan bakıyorlardı,
filiz, yüzünde, o hayatım boyunca unutamayacağım tatlı gülümsemeyle bana bakıyordu.
-isterseniz böyle gelin dedim 4. biranın cesaretiyle önümüzdeki boşluğu göstererek,
birbirlerine baktılar,
kimseden ne olur ne olmaz bi tepki gelmeyince filiz hareket etti bize doğru,
-teşekkür ederim dedi,70 cm önüme geldi, durdu.
ben ölmüşüm orda..